Psychoterapia

Tym co leczy w psychoterapii jest szczególna relacja pomiędzy pacjentem a terapeutą. Różni się ona od relacji przyjacielskiej, ponieważ jedynie trudności pacjenta są tu przedmiotem zainteresowania, uwagi i wnikliwej analizy. Psychoterapia rozpoczyna się od kilku spotkań na których terapeuta zbiera szczegółowy wywiad dotyczący życia, trudności i dolegliwości pacjenta. Po około trzech spotkaniach następuje ustalenia zasad psychoterapii i obszaru, w którym może być ona pomocna. Spotkania terapeutyczne odbywają się zwykle raz w tygodniu o stałej porze. W przypadku terapii par sesje są rzadsze- zwykle jedna na 2-3 tygodnie. Terapeuta nie udziela rad. Dzięki temu, że nie jest bezpośrednio zaangażowany w problemy pacjenta oraz dzięki posiadanej wiedzy terapeutycznej pomaga pacjentowi w zrozumieniu z czego wynikają jego objawy oraz trudności. To zrozumienie daje możliwość zmiany. Terapia przez mówienie zmniejsza też intensywność emocji.

Założenia teoretyczne psychoterapii:

• Terapia psychodynamiczna to metoda leczenia psychologicznego skupiająca się na dynamice osobowości pacjenta. Zazwyczaj nawiązuje do podejścia psychoanalitycznego. Sięga do wypartych myśli, lęków i konfliktów wynikających z problemów we wczesnym rozwoju psychiki. Pomaga pacjentowi w rozwiązaniu tych konfliktów z uwzględnieniem realiów dorosłego życia. Uważa się, że uzyskanie wglądu uwalnia człowieka od przymusu utrzymywania zagrażających treści z daleka od świadomości. Pozwala to na wykorzystanie własnej energii na zwiększenie integracji wewnętrznej i poprawę swojej sytuacji życiowej. Psychodynamiczna terapia bardzo silnie koncentruje się na relacjach interpersonalnych. Założenie brzmi: każdy z nas, w każdej chwili, nieświadomie przywołuje wzorce nabyte w trakcie najwcześniejszych interakcji z innymi ludźmi, na przykład z rodzicami (Henry Stack Sullivan).

• Terapeuci psychodynamiczni koncentrują uwagę na różnych okresach życia człowieka. Czasami skupiają się na wydarzeniach z odległej przeszłości, czasami na bieżących sytuacjach i impasach interpersonalnych, łączą te dwie perspektywy. Umożliwiają zrozumienie teraźniejszości poprzez to co wydarzyło się w przeszłości. Terapia psychodynamiczna umożliwia głębszy wgląd w siebie, zmiany na poziomie osobowości, a pośrednio ustąpienie różnych dolegliwości (objawów).

• W terapii par zakłada się, że problem danej osoby ma częściowy związek z jej interakcjami z innymi ludźmi. Celem leczenia staje się wówczas zmiana sposobu, w jaki partnerzy kontaktują się ze sobą. Pracę terapeuty można tu porównać, zwłaszcza na początku procesu, do pracy tłumacza. Uczy on słyszenia i rozumienia siebie nawzajem.

• Terapia w sytuacjach kryzysu, doświadczenia nagłych, stresujących wydarzeń takich jak na przykład rozwód, utrata pracy lub ważnej osoby ma inny charakter. Terapeuta pomaga wypowiedzieć myśli i emocje, które towarzyszą tym sytuacjom, towarzyszy w trudnych momentach, w bólu, uczy innego spojrzenia na to co aktualnie dzieje się w życiu.